خبیر

اشک در چشم همه جمع شده بود، بعضی بی‌اختیار بلند بلند می‌گریستند و ترکیبی زیبا از صدای هق ‌هق گریه و تشویق در فضا پیچیده بود. همه روی پا ایستاده بودند و تشویق می کردند. بعد از 36 سال تکاوران دریایی یکی‌یکی می‌آمدند روی سن و حلقه ‌گل به گردن آن‌ها انداخته می‌شد و لوح  تقدیر دریافت می‌کردند. بعضی با عصا، بعضی با ویلچر. اما همه سعی می‌کردند راست ‌قامت باشند و تکاوری بیایند. می‌خواستند به‌ نوعی ورزیدگی خود را نشان دهند که ورزیده هم بودند و هنوز هم آثار رشادت در سیمای آن‌هانمایان بود.